Strumień płynący przez las

[Lestat]

— psst ! tam ! — szepnął cicho jakby pancerników było wiecej i czaili się i tylko czekali jakby tu spindolić od lesia. Ale ten był sprytniejszy! Ugiął łapy nisko, zaczął iść pod wiatr żeby go nic nie wyczuło i ruszył za śladem znikających małych pancernikowych łapek. Nie mógł się doczekać! Krew w żyłach krążyła szybciej a adrenalina wlewała się w jego malutkie ciałko.

[Elbae]

Spojrzała w kierunku wskazywanym przez szczeniaka. Rzeczywiście, wszystko wskazywało na to, że gdzieś blisko znajdował się jakiś mały zwierzak. Może to nawet ten pancernik. Spojrzała na Kaimlera dla pewności, czy to był zwierzak, którego poszukiwali, po czym ruszyła za Lestatem. Nadal węszyła, w razie, gdyby jakiś inny zapach miał przyciągnąć jej uwagę. Pozostawała czujna.

[Kaimler]

— O. Też. — potwierdził tylko krótko słowa Elbae, ale więcej już nic nie powiedział. Uważał swoje wskazówki za wystarczające. Szedł więc powoli, nie przejmując się zbytnio, chyba, że trafią na bizona.. Wtedy Be powielenia nie dałby rady takiemu. Gdy Lestat się odezwał, odruchowo spojrzal w tamtą stronę i szedł w ślad za synem, obserwując jego ruchy z niemała ciekawością. Również zaczął się czaić i czołgać za nim. Brał to prędzej jak zabawę w podchody niz prawdziwe polowanie, na którym można było stracić nawet i życie. Szorował brzuchem po ziemi, zostawiając na trawie za sobą obumarle miejsca spod łap.
— No... Atakuj.. — szepnął do syna, zachęcając go. — Szukaj słabych punktów.

[Lestat]

WIlczek naśladował ojca. Brzuch przy ziemi ale nie szorował. Nie chciał narobić hałasu bardziej niż to potrzebne, W końcu zobaczył malutkiego pancernika. Ugiął tylne łapy i skoczył by dorwać i rozszarpać malutką ofiarę. Wsadził łapę w brzuch pancernika a ten momentalnie próbował się zwinąć, sęk w tym że lapa szczeniaka nie do końca pozwalała mu na taki ruch. Lestat okazał się nieco szybszy. Zagryzł pysk bo próba zwinięcia nieco dała mu po łapach ale nie wypuścił ofiary z łap. próbował sięgnąć pyskiem ale na razie te zapasy nie były na korzyść grzywkowatego szczeniaka.

[Elbae]

Mały pancernik był trudny do dostrzeżenia. Wysoka trawa bardzo dobrze maskowała jego obecność. Nie to co głośne chłeptanie. Malec stał nad wodą, tyłem do wilków i bez żadnego strachu gasił pragnienie. Gdyby tylko wiedział o komitecie powitalnym za nim... I wtedy Lestat zaatakował. Pancernik próbował zwinąć się w kulkę, jednak na to było za późno. Wydał z siebie dziwny dźwięk, niepodobny do niczego innego i szamotał się chwilę.

Cóż mogła zrobić? Szła za samcami, stawiając miękko łapy i starając się nie wypłyszyć zwierzyny. Wyglądało na to, że polowanie nie zajmie jakoś długo. Na pewno nie dłużej niż szarpanie się z łuskami. Nie chciała tego jednak zepsuć tylko dlatego, że wyglądało na łatwe. Obniżyła więc brzuch, wcześniej oczywiście ugięła łapy i zaczęła powoli się skradać. Gdy szczeniak dopadł pancernika, nie do końca wiedziała nawet, czy jest miejsce na ugryzienie. Takie to było małe. Spojrzała na Kaimlera. Poczeka, aż młody sam zabije ofiarę? Nie chciała się tam wciskać bez sensu.

[Kaimler]

Położył się na ziemi, widząc jak syn rusza na zwierzątko. Kiedyś zdarzyło mu się polować, ale na większy egzemplarz. Z tym Lestat mógł się przez chwilę pomęczyć, dlaczego ojciec miałby go wyciągać z powrotem do strefy komfortu, kiedy tak naprawdę dyskomfort jeszcze się nie zaczął. Leżał więc, obserwując te szarpaninę. Obrócił na chwilę łeb w stronę Elbae. Ot tak, by skontrolować czy przypadkiem nie zemdlała. Dał Lestatowi jeszcze chwilę. W końcu jednak wstał i z wolna podszedł w miejsce bójki. Trzasnął łapą pancernikową kulkę, chcąc, by odczepił się od łap jego syna.

[Lestat]

Trochę się szamotał z tym małym gównem. Nawet go raniło w łapę ugryzieniem! Co za skurczybyk. W końcu lestatowi udało się go capnąć w brzuch i ostatni kwik jaki wydobył się z krtani malca było już ostatnim wyzionięciem ducha. Potem ojciec uderzył pancernika. No i ten już chyba wyzionął na dobre ducha.
— Upolowałem pancernika !— wypiął dumnie pierś. — Megeleti byłaby pewnie dumna! — dodał po chwili.

[Elbae]

Ona też tam gdzieś pacnęła tego pancernika, by było, że zaatakowała i brała udział w polowaniu. Szczeniak jednak dokończył robotę, więc pozostało jej tylko poczekać, aż skończy się napawać swoim wielkim zwycięstwem. Urocze.
— Gratulacje — powiedziała szczerze.
Nie zapytała kim jest Megeleti, bo tam bardzo skupiła się na pancerniku. Gdy tylko zrobiło się przy ciele miejsce podeszła i zabrała to, czego potrzebowała, starając się nie zepsuć reszty mięsa. Skończyła sprawniej, niż sądziła.
Spojrzała na Kaimlera i posłała mu wdzięczne spojrzenie.
— Dziękuję — powiedziała.
Teraz będzie mogła przygotować amulety i zapłacić za nauki dwójki ze swoich dzieci.

[zebrane: 2x łuska pancernika]

[Kaimler]

Patrzył jak ciałko zwierzęcia turla się i kiedy stanęło w miejscu, zatrzymało się już bez ruchu. Był mały, pewnie też bardzo, młody. Uderzenie musiało go ogluszyc na tyle, że albo zmarł ze stresu, albo w wyniku jakiegoś gwałtownego wylewu.
— Gratulacje, masz za sobą pierwsze poważne, prawie samodzielne polowanie. — pochwalił Lestata. — Zdążyłeś poznać Megeleti? — zapytał, chociaż odpowiedź była oczywista. Ale skoro wilczek tak klapał pyskiem, może powie coś więcej.
— Nie ma za co, przyjemność po naszej stronie. — odpowiedział Elbae, patrząc jak chowa łuski, które oderwała chwilę wcześniej

[Lestat]

— dziękuję. A po co ci te łuski? — zapytał Elbae. I spojrzał na ojca, musiał się pochwalić w sumie !
— Tak! Opowiedziała mi o rangach i duchach i ścieżkach! No i że pochodzi z daleka, no i jeszcze o anatomii wilczej ! — normalnie opowiadał jakby to były odkrycie wielkich profesorów a nie podstawowa wiedza do nabycia — mówiła że nekromanci mogą tworzyć kościotrupy ! Nie wiem tylko czemu się Ciebie bała niczym jak ogień boi się wody — mruknął mając nadzieję że ojciec pociągnie ten temat

[Elbae]

Miała się zbierać, by nie przeszkadzać w dalszych naukach, gdy Lestat zadał jej pytanie. Speszyła się nieco, bo nie chciała się jakoś chwalić swoimi planami, ale nie miała zamiaru też kłamać.
— Chcę robić wyjątkową biżuterię — odpowiedziała.
Bo biżuteria-amulet to wyjątkowa biżuteria, prawda? Nic nie oszukiwała.
— Twój tata będzie pierwszy, który ją obejrzy, to pewnie i tobie pokaże — dodała, chcąc jakoś przenieść ciężar odpowiedzi z siebie na Kaimlera.

[Kaimler]

Zdziwił się nieco, słysząc ile wiedzy przekazała mu wilczyca. Zaśmiał się natomiast na wzmiankę o strachu.
— To całkiem owocne spotkanie, ale nie ukrywam że ciekawi mnie ta lekcja anatomii... No i nie mam pojęcia, dlaczego się mnie boi, ale z chęcią jej zapytam, gdy ją spotkam. — odpowiedział synowi i uśmiechnął się kątem pyska. Rzecz jasna mógł domyśleć się, że Megeleti była raczej strachliwą personą, co dla życia w takim klanie nie wrozylo jakoś szczególnie dobrze. Jednak póki żyła i nie wyskakiwała z własnej skóry to znaczy, że jeszcze nie było tak najgorzej.
Zaciekawił się za to, co mówi Elbae. Zastrzygł uchem na wilczycę, ale póki nie musiał nie przenosił wzroku na małego gadułę.

[Elbae]

/A, właśnie. Lest traci 4 PŻ, a Kaim i El
młody II grupy: {wynik rzutu kością 1k5} punktów życia;

1d5

[Lestat]

— umiesz robić biżuterie? A czy ona jest magiczna? A mogę obejrzeć pierwszy jak już zrobisz? — wydawało mu się że tata chyba niewiele wie o tych rzeczach a on w przyszłości chce ładnie wyglądać !

[Kaimler]

https://discord.com/channels/1328514757 ... 6656070707
-1 pż

Przeniósł wzrok na Elbae tez poniekąd wyczekując odpowiedzi na pytanie Lestata. Jeśli mają w porcie kogoś, kto potrafi wytwarzać amulety, nie musiałby chodzić aż w góry do księżycowych po receptury.

[Lestat]

Drgnął uchem, potem drugim, a jeszcze potem oboma na raz i machnął ogonem na koniec. Zrobiło się jakoś niezręcznie cicho, dlatego pogrążony w słowiańskiej zadumie, doszedł do wniosku, że ten pancernik jednak miał w sobie coś ciekawszego, niż wcześniej myślał. Podszedł do niego i szturchnął kilka razy łapą, oparł się obiema łapkami na jego skorupce i szturchał dalej. Czemu jest taki twardy? Czym jest tajemnica jego wytrzymałości?
Po dłuższym badaniu organoleptycznym sfrustrował się nieefektywnością swej pracy, więc złapał za ogonek ofiary i uznał, że weźmie ją ze sobą na dalsze badania. Tak, może jak go szturchnie w innym miejscu, np. W porcie, otworzy się bardziej.

Kaimler
Elbae

/coś jeszcze mamy do obgadania, czy kończymy tutaj?

[Elbae]

Pytania szczeniaka były nieco przytłaczające, nawet dla niej. Nie chciała się ujawniać z tym, że była totalnym laikiem w tym temacie, toteż postanowiła się z tego zgrabnie wywinąć.
— W mojej opinii każdy kawałek biżuterii, który robię zawiera sobie cząstkę magii — odpowiedziała, unikając już odpowiadania na resztę pytań.
Sprawdziła jeszcze raz, czy wszystko dobrze schowała, po czym skłoniła łeb przed Kaimlerem.
— Odnajdę pana najszybciej jak się da, po skończeniu mojego projektu. Będę we wschodniej dzielnicy — jakby co.
Uśmiechnęła się, po czym zniknęła. Wyglądało na to, że szła jeszcze coś zebrać w górach. /zt

Kaimler Lestat

[Kaimler]

— Widzisz Lestat, Elbae mieszka we wschodniej dzielnicy i ma swój stragan niedaleko kasyna, na targu. Jak będziesz chciał obejrzeć, co potrafi zrobić, po prostu przejdź się po mieście. — odpowiedział synowi, strzygąc uchem. Potem tylko na krótko podniósł wzrok na wilczyce, która się zobowiązała i kiwnął jej łbem na zgodę.
— My też chodźmy. Znajdziemy sobie jakieś zajęcie. — powiedział i ruszył w stronę klanowych terenów. /zt

[Lestat]

Podreptał za ojcem, urywając po drodze ogon pancernikowi i tak zostało, że sam ogonek niósł.

/zt