Ognisty Kanion

[Mistrz Gry]

Ognisty Kanion

---

Przez tysiące lat płynęła tędy potężna rzeka, której dziś nie pozostała ani kropla. To właśnie ona, mozolnie drążąc skały, stworzyła rozległy kanion, mieniący się barwą pomarańczowej ziemi. Od tej barwy miejsce wzięło swoją nazwę. Widok jest imponujący – szeroka przestrzeń rozciąga się tak daleko, że niemal cała daje się ogarnąć spojrzeniem. To czyni z kanionu doskonały punkt obserwacyjny, skąd łatwo dostrzec zarówno zwierzynę, jak i ewentualnego intruza.
Porastające go wysokie krzewy i samotne drzewa zapewniają doskonałą osłonę do skradania się, a miękka ziemia pozwala poruszać się bezszelestnie, w przeciwieństwie do lasów pełnych suchych liści łamiących się pod łapami. Choć na pierwszy rzut oka zdaje się to martwe pustkowie, wprawny nos bez trudu wyczuje woń stad dzikich koni, przemierzających te tereny w poszukiwaniu pożywienia. Spotkać tu można także ptaki, lecz są znacznie trudniejszą zdobyczą – większość z nich przesiaduje na wysokich półkach skalnych, gdzie dotrzeć mogą jedynie skrzydlaci.
Kanion, mimo swego piękna, skrywa też groźne oblicze. Upał panuje tu nieustannie, a brak źródeł wody czyni wędrówkę ryzykowną. Ci, którzy lekkomyślnie zapuszczają się w jego głąb bez przygotowania, często kończą jak bielejące na słońcu czaszki i rozsypujące się szkielety, które gdzieniegdzie można odnaleźć wśród krzewów. To miejsce nagradza cierpliwych łowców, lecz nie wybacza słabości.

---

— Zbieractwo: jad skorpiona, jad kobry, pazur kangura —

Jad skorpiona
Jad kobry
Pazur kangura

Każdy próbujący zdobyć jak skorpiona dodatkowo do wymagań zbieractwa wykonuje rzut kością 1k6, aby sprawdzić skutki interakcji ze skorpionem. Jeśli wynik wynosi:
1, to atak nie nastąpił (16,7% szans)


Skorpion nie atakuje, a postać zdobywa surowiec bez użądlenia.
2-5, to powierzchowne użądlenie (66,7% szans)

Postać traci -5 PŻ na wskutek płytkiego użądlenia.
6, to krytyczne użądlenie (16,7% szans)

Postać traci -8PŻ na wskutek głębokiego użądlenia i wstrzyknięcia jadu przez skorpiona.

Uwaga: Faun, Leszy, Zwierzar, Manifest (Potomek Puszczy) i Alfa KN poprzedza rzut kością 1k6, rzutem 1k2 na to, czy zdoła porozumieć się ze zwierzęciem i dojść do porozumienia w sprawie surowca [1k2, gdzie 1 to "tak", a 2 to "nie"; jeśli wypadnie "nie" to należy rzucić 1k6].

Każdy próbujący zdobyć jad kobry dodatkowo do wymagań zbieractwa wykonuje rzut kością 1k6, aby sprawdzić skutki interakcji z kobrą. Jeśli wynik wynosi:
1-4, to brak ataku kobry (66,7% szans)

Postać zdobywa surowiec bez ukąszenia.
5, to drobne ukąszenie (16,7% szans)

Postać traci -5 PŻ i niewielki bąbel w miejscu ukąszenia.
6, to atak kobry (16,7% szans)

Postać zostaje mocno ugryziona przez co traci -8 PŻ, a w miejscu ugryzienia jest bardzo bolesne.

Uwaga: Faun, Leszy, Zwierzar, Manifest (Potomek Puszczy) i Alfa KN poprzedza rzut kością 1k6, rzutem 1k2 na to, czy zdoła porozumieć się ze zwierzęciem i dojść do porozumienia w sprawie surowca [1k2, gdzie 1 to "tak", a 2 to "nie"; jeśli wypadnie "nie" to należy rzucić 1k6].

Aby zdobyć pazur kangura, należy upolować kangura. Wiek osobnika dowolny.

[Caitlyn]

Przywęrowała i czekała na inne wilki z Klanu Cienia...

UŻYWAM:
Tropiciel.
Mechanika – zmniejsza czujność potrzebną do wytropienia zwierzyny o ½. Za ukończone polowanie tropiciel otrzymuje 1 PD. Potrafi wytropić wilka, który opuścił dany teren nie dawniej niż 7 dni wstecz.

WA, um:
● Zaklęcie Czarnego Ognia — wilk zmienia swą formę i staje się pół materialnym tworem z czarnych płomieni o kształtach przypominających wilcze. Wszelkie ataki przeciwko tej formie są nieskuteczne.
Użyć: 5/miesiąc. Czas działania: od aktywowania mocy do opuszczenia tematu

[Iskariot]

Przylazł.
Tym razem bez profesji, bo jest wyczerpany, ale za to może mrugnąć złowieszczo.

/rzut na wiek zwierzyny, Kangur, grupa V, 1d6

1d6

/jeszcze raz

1d6

[Kreon]

puf, pojawił się u boku Caitlyn w szybkim czpyknięciu Czarnego Ognia. Płomienie zresztą wydawały się nie wypluć go całkowicie, bo forma jego dalej pozostawała pół-materialna.

[Zaklęcie Czarnego Ognia — wilk zmienia swą formę i staje się pół materialnym tworem z czarnych płomieni o kształtach przypominających wilcze. Wszelkie ataki przeciwko tej formie są nieskuteczne.]

[Iskariot]

Przylazł.
Tym razem bez profesji, bo jest wyczerpany, ale za to może mrugnąć złowieszczo.

/rzut na wiek zwierzyny, Kangur, grupa V, 1d6

1d6

/jeszcze raz

1d6

POLOWANIE GRUPOWE NA: DorosłyKangur
(V grupa)
Zbieractwo — Pazur Kangura x2

• Statystyki grupy łowieckiej(Si,Zr,Cz):

Caitlyn 70 80 55
Iskariot 70 60 40
Kreon 85 80 75

• Suma: 225 220 170

• Statystyki zwierzyny (Siła, Zręczność, Czujność):
150/110/90

• Użycie 2 Poziomu Profesji Tropiciela (Caitlyn): zmniejsza czujność potrzebną do wytropienia zwierzyny o ½. Za ukończone polowanie tropiciel otrzymuje 1 PD. Potrafi wytropić wilka, który opuścił dany teren nie dawniej niż 7 dni wstecz. (Jego obecność daje możliwość dodatkowego rzutu na wiek zwierzyny)


•Statystyki zwierzyny do wytropienia, po uwzględnieniu zmiennych (Siła, Zręczność, Czujność):
150/110/47

•Utracone pkt Życia — Członkowie polowania sami zrobią rzut na obrażenia.
Rzut na dorosłą wierzynę grupy V ———> 3d30

• Dołączać można jeszcze do 24h po tym poście.

/Nie odpowiadam za czyjeś błędy i niedbałość o jakość postów.


Wybór pory dnia padł na wieczór, lekko przed zachodem słońca, by uniknąć upału. W tych rejonach pora roku wydaje się być zaskakująco wrogo nastawiona wobec zmian innych, niż lato all year long. Zero wiatru, cisza jak makiem zasiał, przerywana sporadycznym stukaniem skorpionów o piasek, tudzież węży szorujących między wydmami.

Za każdym razem, gdy organizował polowanie, czekał na grupę łowiecką. Zawsze był gotów udzielić wsparcia w rozwoju, ale nei zawsze musiał ogarniać wielkie grupy, tak jak tym razem. Zlustrował Cait i Kreona, obydwoje przywitał krótkim "Ave" i słowami. — Dziś bez zbędnych przemów. Polujemy na kangura, więc do roboty. — Potem jeszcze ziewnął i ruszył do tropienia. Nic nie wskazywało, by na horyzoncie i przez ostry blask słońca przewinął się interesujący krztałt torbacza, Iskariot bardziej przyzwyczajony był do ciemności, niż jasności. Mimo to, liczył na znalezienie śladów łap, tudzież pozostałości po oddawaniu moczu, tudzież pozostałości fekalnych.

Kreon
Caitlyn

/utracone PŻ
3d30

[Caitlyn]

Zatem... Czas ruszać, jeno nim tego dokonała — to przywitała głębokim skinieniem mordy — mackookiego przywódcę Klanu, Wielkiego Inkwizytora Kreona.
No i zaczęło się...
Zabrała się za wypatrywaniem, nasłuchiwanie i wywęszenie śladów, które mogłoby wskazywać na jakiegoś pysznego, najlepiej dużego zwierza...
Zaiste w tych okolicach mogłobyć ciężko o żbury, czy bizony — Caitlyn obstawiała jakiegoś wielbłąda, czy może kangura... Nie oddalała się zanadto od reszty stada, była zawsze blisko. Nie tracąc jednak z myśli — zdobyczy.

[Kreon]

płomienista postać przemknęła obok towarzyszy. Polowanie na tak odkrytej przestrzeni nie było czymś, do czego nawykł, ale potrzebowali tych cholernych pazurów, więc jakoś to przeboleje. Inna sprawa, że pewnie nie zabrał by się z nimi nawet gdyby nie jedna rzecz — w życiu nie widział kangura.
Nawet nie planował konkurować z nosem Caitlyn, chociaż na takim pustkowiu spodziewał się, że jednak prędzej czy później i tak tego kangura zobaczy. Prawda była też taka, że wcale nie musieli się zakradać w tym składzie, więc spodziewał się, że gdy już namierzą swojego przeciwnika, po prostu się do niego przeniosą.

[Caitlyn]

Oh, rzesz... dojrzała go, wychynęła zza cienkiej krzewiny i dojrzała go. Ogromny samiec, potężnie zbudowany — to dopiero będzie przeciwnik... choć w jej mniemaniu i głównie dzięki mocy czarnego ognia — strach nie istniał. Tutejsze zwierzęta są często niemagiczne, więc mogła z nimi pogrywać nieuczciwie.
I w tej grze tak zadziałałała.
Akurat się pasł, to łeb miał nisko. A ona? ona dorwała go spalając się w czarnym ogniu — lądując tuż nad nim. Zachaczyła się kłami za potężny kark i sięgnęła po nóż, celując nie byle gdzie — a w tętnice szyjną.
Przy odrobinie szczęścia — da radę go ubić raz dwa... Albo dają, bo było ich trzech.
Ona, Głód.
Kreon Wielki Inkwizytor teraz Alfa.
i Dowódca Cieni Iskariot'a.
Szkoda, że więcej wilków nie przybyło... mieliby wspaniałą ucztę nie tylko dla żołądków, ale i dla oczu. Bo walczyli nie z byle oseskiem.

[Iskariot]

Nagła zmiana w powietrzu szybko dotarła do dowódcy, niosła ze sobą subtelny dźwięk nieco szybsze obijania łapami o piasek, jakby zerwanie do walki. Dźwignął łeb i nastawił uszy w ów kierunku, potem cały łeb i wyszczerzył złowieszczo kły, wieszcząc narastające, nadchodzące zło. Sam zerwał się do biegu i w krótkim czasie znalazł się w centrum akcji, gdzie Cait próbuje dźgać dorosłego, potężnego Kangura o bogatej palecie znamion wojennych, jak na swój relatywnie młody wiek. Nie mniej, ofiara to ofiara i Iskariot dopilnuje, by łowy skończyły się sukcesem, nawet jeśli poczuł sympatię do przeciwnika. Zekhrizzyrral dobrze pamięta, jak pierwszy raz oberwał od kangura, więc tym razem obszedł go od prawej (jego) strony, by urżnąć ogon kangura. Przywołał formę oręża Chaosu inną, niż sztylet, lecz wciąż dobrze opanowaną — czyli Glewię. Podczas skracania dystansu ze zwierzem poszło coś nie tak i nie tylko nie zrealizował swojego planu, ale też oberwał w brzuch mocarnym kopniakiem. Widząc, co się święci, spiął na brzuchu mięśnie, by jakkolwiek ograniczyć potencjalne obrażenia i zamachnął się na tyle bronią, by całkowicie z niczym nie wyjść.
W ten oto sposób Iskariot zrobił popis przewrotek z orłami i turlania się po piasku, a Kangur stracił łapę i dał się przesitkować Cait po szyi, lecz bez sensownego trafienia w punkty witalne.

— 41 pż

[Kreon]

tak naprawdę zauważył dopiero moment, gdy Caitlyn w jednym momencie buchnęła ogniem, a w następnej była już przy zdobyczy. Nie poświęcił nawet sekundy na zastanawianie się — na ślepo pomknął za nią, materializując się tuż obok, akurat żeby zobaczyć jak Iskariot przelatuje obok nich. Pewnie gdyby był na to czas, wyśmiał by go po koleżeńsku, ale sam 'wypadek' tak naprawdę wcale nie był niczym wyjątkowo dziwnym — Kreon widział, że wilk wyraźnie próbuje znaleźć zastosowanie dla nowych umiejętności i za każdym razem widział u niego inną broń. Może dalej szukał tej najodpowiedniejszej i glewia zwyczajnie nie była mu pisana?
Widząc, że z kangura jest jeszcze co zbierać, przybrał zupełnie postać czarnego ognia i owinął się wokół kangurzego cielska niczym wąż, paląc je dotkliwie. Ostatecznie potrzebowali tylko pazurów, prawda?

[Caitlyn]

I dołączyli się, oboje...
Caitlyn nie myślała o tym teraz jak walczą, jakie mają techniki — czas na rozmyślanie o tym. nadejdzie później... a nuż i ona wyniesie z tego jakąś potrzebną lekcję, coś nowego.
Tymczasem, przesunęła ostrzem — dobijając się do tej cholernej żyły. Z której buchnęła juha — zamaszyście czerwieniąc wszystko wokół.
No tak... Ona już czerwieńsza nie będziem ake Alfa... na nim to dopiero będzie widać, o ile nie wykona żadnych czarno-ogniowych uników.
Ona sama tkwiła w postaci pół-materialnej nie dając się strącić.
Liczyła, że któryś z jej towarzyszy — dokona żywota tego biednego pseudo kangurzego samca Alfa.

[Iskariot]

Długo się nie turlał, w swojej furii mało Pandemonium go nie opętało i wygamował z głośnym szuraniem po piasku na tylnych łapach. Natychmiast odnalazł swojego oponęta i przywrócił do swojej łapy oręż, nim popędził z powrotem na pole bitwy. Popełniony wcześniej błąd to tylko jednorazowy incydent, tą samą glewią zrobił ślizg blisko lewego boku Kangura i odciął mu kończynę z tejteż strony, kiedy zwierz był skupiony na walce z resztą wilków. Po drugiej strony zrobił kolejny zamaszysty cios, korygujący zaległość posta wcześniej, przy impakcie rozbryzgując krew zmieszaną z piaskiem i tumany pyłu.

[Kreon]

kangur zaczynał tracić krew przez coraz więcej otworów, a obserwujący to ze swej niematerialniej formy Kreon, zastanwiał się na ile jego towarzyszy po prostu bawi takie wykańczanie ofiary. Być może zresztą to była jedyna opcja jak wyciągnąć rozrywkę z polowania na zwierzę o tyle mniej imponujące od bizonów, które zwykle stanowiły ich cel.
Najwyraźniej jednak Kreon nie widział już dużo szans na przeciągnięcie tej potyczyki. Zwierzę zaraz padnie — wycieńczone, wykrwawione. Jeśli chcieli mieć jeszcze tę ostatnią przyjemność z odebrania kangurowi finalnego dechu, była na to ostania chwila. I tę chwilę wykorzystał białofutry, którego szczęki nagle zmaterializowały się tuż przy zranionym już potężnie gardle i zacisnęłay z siłą imadła, gdy macki Yuosphee owinęły się dookoła łba, jak gdyby łeb ten chciały właśnie pożreć.
Za moment było po wszystkim — zwierzyna padła, a Czarny Płomień obok uformował Kreona, który otrzepał się z resztek adrenaliny.

[polowanie zakończone]

— Dobra robota. — powiedział, trochę grzecznościowo i trochę mechanicznie, bo tak właściwie to miał wrażenie, że na większość zwierząt mogli by teraz polować z zawiązanymi oczami i odjętą jedną łapą. Po chwili oglądania łap zwierzęcia, wprawnym ruchem szczęki odgryzł od niej pazur.
— Zobaczymy co Neffrea będzie w stanie z tego zrobić — mruknął — Przydało by się też trochę foczego tłuszczu... Nienawidzę polować na foki.

[zebrano 1x pazur]

[Caitlyn]

I po robocie... Dość szybka akcja i mało dla Caitlyn krwawa — to znaczy... Ona nie oberwała. Niestety Iskariot już tak, a to pech... I znowu będzie musiał się szlajać po tym rogatym dziwaku z klanu, który wpierdala żywe robale. Trudno. Byle nie łasił się do innej baby, bo byłby skrócony o kark — przy samych jajach. Nie mniej, jej partner dobrze znał swoje miejsce i wiedział jaka Głód jest.
— Jeśli trzeba to się zrobi. — Uśmiechnęła się kątem pyska do Kreon'a. To był 'jej' uśmiech, ani to cwaniacki, ani radosny, neutralny z nutą pozytywności...
— Piszesz się na to? — Zwróciła się do lubego, Iskariot'a. Caitlyn lubiła aktywnie spędzać czas, a jedna foka mniej — to jedno piękne futerko jako dywanik więcej.

[Iskariot]

Był czas, że dumnie łaził między zwierzyną maści wszelakiej, nie przejmując się potencjalnym ryzykiem utraty zdrowia, czy życia. Duma Farothinyrrala została strącona z piedestału przez nerf mocy profesyjnych, gdyż czym byłaby atrakcja z walki bez ryzyka? Może tylko Iskariot tak myślał, gdyż Caitlyn i Kreon wydawali się mieć odmienne zdanie. Absolutna dominacja, totalna grabierz przy minimalnych stratach... tak też można.
Pozbierał się po walce i otrzepał futro z pyłu, nim zwrócił się do Alfy. — O to się nie martw, w następnym tygodniu przytargam jej truchło do klanu. Żadnej propozycji polowania nie odmówię. — Nawet jego rola sprowadzałaby się do nakładania presji na młodych, by się przed nim popisali. Chciał zwrócić się do Caitlyn z propozycją, ale ona go wyprzedziła i nie musiał dalej nic mówić, tylko się uśmiechnął, co robił ostatnio coraz częściej. Ciekawe...

Podszedł do truchła kangura, którego grupa łowiecka wyjątkowo ładnie przyozdobiła. Prawie chciał pochwalić Alfę, ale pewnie by miał strącone resztkę PŻ do 1, gdyby wywyższył się nad nim w taki sposób. — To za tamtego kopa. — Chwycił za swą szabelkę i jednym, mocnym ruchem, odrąbał cały palec z drugim pazurem kangura, aż poleciał o jakieś pół metra pionowo w górę. Złapałgo zębami w powietrzu i schował do torby.

[Zebrano 1x pazur kangura]

— Coś jeszcze? Muszę odwiedzić rogatego ruchacza, nim ruszę z kolejnymi łowami. — Bycie DC ma swoje zalety, w Pandemonium widział większy potencjał, niż w mocach WA, ale z drugiej strony... łomotu nie uniknie.

[Kreon]

prawdopodobnie nigdy nie pojmie co takiego ta dwójka widziała w polowaniu, że niezależnie od zdobyczy, byli w stanie widziec w tym zabawę. To jemu już bardziej podobały się te bizony, ale skoro nie przeszkadzało mu uganianie się za fokami, to nie zamierzał protestować.
— Wspaniale. — powiedział, podrzucając w łapie zgarnięty właśnie pazur — Przydał by nam się jeszcze jakiś rzemie... hmm... — nie skończył, bo coś mu się przypomniało — Chyba mam pomysł. Ale to jak już przyniesiecie tłuszcz. Na razie to wszystko. — zakończył, a potem ulotnił się w pyknięciu ognia. Do skarbca.

//zt

Caitlyn Iskariot

[Caitlyn]

Pożegnała Alfę..
I...
Pomogła Iskariotowi wywlec zwłoki kangura, co by mieć co na zimę.

z/zt x2.