Cmentarzysko

[Ammat]

— Nie wiem czy wiesz ale klan Cienia słynie z najlepszego trunku w krainie ! — odparł zadowolony wyjmując z torby Nektar, podał wilczycy do spróbowania. Kiedy tak bazgrała, delikatnie dotknął jej łapę by wyrysować Chaos
— ja? jak ryba w wodzie, najważniejsza dla nas jest Lojalność. Ale i zabawa — uśmiechnął się delikatnie do niej — na pewno nie jest to miejsce dla słabych i dobrych puchatych wilczków — zaśmiał się glośno

[Lucidique]

OH...
Zarumieniła się, gdy Ammat dotknął jej łapy. Jakby speszyła... nie było to jednak złe uczucie. Po prostu czuła w tym coś intymnego, nie wiedzieć czemu.
Ale dała się poprowadzić, tworząc CHAOS.
— Mniam, smaczne! — Napiła się trunku ze smakiem... — I tylko u was takie coś? Nektar tak? — Zapytała i powtórzyła za nim. — Czy wyglądam Ci na dobrą i puchatą? — Spojrzała po swoim futrze.

[Ammat]

W sumie nawet podobała mu się samica. Ciekawie by było gdyby dołączyła do klanu Cienia.
— tak tylko u nas. — wypiął dumnie pierś i rogi jakby był królem na szczycie. Przyjrzał się jej i obszedł dookoła
— nie , dlatego pewnie byś się nadawała — odparł pół serio pół żartem. Zachichotał cicho

[Lucidique]

Pociągnęła nosem, idąc wzrokiem za Ammatem... — Myślisz? jak byś mnie widział? do jakiej rangi pasuje... tzn... macie tam jakieś stanowiska? kim jesteś w Klanie? Na pewno Alfa! — Widziała w nim Przywódcę.
Postawa, rogi... Po prostu był silny.

Ammat

[Ammat]

— Ja jestem inkwizytorem, ale tak jak każdy mamy swoje rangi. Są u nas cienie, Wilki apokalipsy... ścieżki terroru i chaosu. Ja jak już wiesz idę ścieżką Wiary.

[Lucidique]

Ciekawe... jeszcze o tym nie słyszała... -Zechcesz mi nieco opowiedzieć o tych ścieżkach? — Zgarnał całą jej uwagę.

Ammat

[Ammat]

— ścieżka wiary to ścieżka piewcy inkwizytora i darów od Bogów, jak widzisz mam rogi i muskuły.. to właśnie nagroda za moją wiarę — wyjaśnił. — ścieżka terroru to wilki lubiące zadawać ból, dostają też sztylet...ceremonialny -wyciągnął szpona — ja mam taki, kiedyś kroczyłem tą ścieżką przez krótki moment.. -wyjaśnił. — i ostatnia to ścieżka Chaosu...Wilki, które postanowiły zaprzedać swoją duszę Chaosowi w zamian za dostęp do zakazanej wiedzy.— dodał drapiąc się po szyi.

[Lucidique]

— Oh... to naprawdę musisz głęboko wierzyć w Chaosa... — Był stały, to jest stałość. — Podoba mi się ostatnia ścieżka... Ciekawe czy bym się w niej odnalazła? — Jasne, że rozpatrywała dołączenie do jakiegoś Klanu.
Samotnik to nie życie... ale... jeszcze potrzebowała czasu.
— Czy inne Klany są wam wrogie? — Zapytała.

Ammat

[Ammat]

— cóż... Wszystkie — zaśmiał się, no chyba poza klanem natury. Oni chyba lubią wszystkich — wzruszył ramionami — najbardziej się nie lubimy z potępieńcami ale to chyba możesz wywnioskować już z moich wypowiedzi

[Lucidique]

— Jesteś fajny wiesz? — Dała mu buziaczka w policzek... Polubiła tego wilka. Mimo iż Klan Cienia się przedstawiał groźnie... to rozważała opcję przejścia do niego.
Nie mniej będzie pewnie potrzebowała kilku dni, by mieć tę pewność.
— Tak, to te cwaniaki... Wrogowie, będę uważać. — No, a jak?

Ammat

[Ammat]

— na nich musisz szczególnie uważać. Nigdy nie mówią prawdy, mają kij w dupie większy niż są w stanie zmieścić, zadarte nosy wyżej niż chmury na niebie, gdyby nie Chaos i Shadow pewnie by mieli jeszcze większe. — zaśmiał się — Klan Potępienia to gorzej niż cwaniacy. — pokręcił głową — dołączaj gdzie chcesz byle nie tam — mruknął. A kiedy dała mu buzi to ten się zarumienił nieco.
— uh to bylo... — zabrakło mu slów w gardle. Podał jej alkohol.

[Lucidique]

No... Nie była wylewna, a może była?
Ten basior ją zawstydzał, bo na co-dzień Luci była nieco bardziej pewna siebie i postrzelona... Stłumił jej pociąg do ezoteryzmu, i zabawy z duchami... na chwilę!
— Dziękuję! — Odparła pewnym siebie, ale wesołym tonem.
— To naprawdę te wilki muszą być niefajne, skoro mają kija w dupie... Chodzą cały czas wyprostowane, bez uśmiechu, bez zabawy... Nic, tak? — Tak to widziała.

Ammat

[Ammat]

— Dokladnie — skomentował na tyle ile pozwalała jego wiedza. W sumie mało zna Potępieńców, ale i tak ich nie lubi. Z samej zasady.
— chciałabyś się gdzies przejść?

[Lucidique]

— Chętnie! ale niewiele miejsc znam... mogłbyś coś polecić? — Wierzyła, że Ammat jej nie zwiedzie na manowce. Wydawał się taki silny, przywódczy i szczery...

[Ammat]

— co powiesz na wspinaczke? Znam całkiem fajne miejsce z widokami zapierające dech w piersiach ale trochę się trzeba namęczyć... Wysokie grzebienie potrafią być zdradliwe a szczyty Alf są naprawdę przepiękne — dodał po chwili

[Lucidique]

— Pewnie, ze to zobaczę... pewnie widać stamtąd całą krainę? — Zapytała Ammat — gotowa na wycieczkę. Kondycję miała niezłą, więc da radę.

[Ammat]

— i nie tylko. No więc chodźmy i nie zwlekajmy — ruszył pierwszy niczym dowódca. Krok miał gładki, cichy jak na byłego skrytobójcę przystało./zt

[Lucidique]

Ruszyła za nim.

/zt.