Wolv PBF

Nie spieszyła się. W końcu na wszystko miała czas. Nie znaczyło to jednak, iż lubiła się spóźniać (chociaż czasami celowo kazała na siebie czekać, wierząc, iż oczekiwanie wzmaga apetyt). Zegarków wilki nie nosiły, więc musiały szacować upływ czasu na bazie równie prymitywnych zjawisk jak podróż słońca po nieboskłonie. Szła powoli, poprawiając na ramieniu jakąś starą torbę, z której wystawały krańce zwiniętych, starych zwojów.
— Ave, Ammacie — przywitała się skinieniem mordy, zatrzymując się nieopodal samca.


Ammat

Zmrużyła lekko ślepia, obserwując każdy ruch kolegi po fachu. Zakołysała nawet lekko ogonem, przywdziewając na pysk maskę niezadowolenia. W znacznej części udawanego, jak to z maskami wszak bywa. Pokręciła nawet głową oraz zacmokała krótko, dla nieco lepszego efektu.
— Powinnam się domyślić, że chodzi o interesy. Zaprosiłbyś mnie kiedyś tak po prostu na piwo czy nektar — rzuciła swobodnie, nienagannie odgrywając karcącą nutkę w tonie głosu. Zaraz jednak uśmiechnęła się delikatnie i łapą klepnęła torbę, tak, że zwoje zakołysały się lekko. — Masz wyczucie, właśnie miałam się zapoznać z nowymi recepturami — przyznała. Co prawda liczyła, iż nauczy się ich w zaciszu domowym, niemniej skoro zaszła potrzeba — równie dobrze mogła do zwojów zajrzeć tutaj, teraz. Kontrolnie zerknęła w stronę miejsca, gdzie jakiś czas temu pojawiły się cholerne wrota do piekieł. Na razie jednak nic ze skarpy nie wyłaziło, co przyjęła z ulgą.
— Co mu tu mamy... — rzuciła do siebie, rozwijając jeden z zapisanych zwojów. Jeśli Ammat zajrzałby jej przez ramię, dojrzałby jedynie niezrozumiałe szlaczki. Magia jednak pozwalała Neffrei zrozumieć treść zapisów. — Czujności, zgadza się? — upewniła się, wiodąc wejrzeniem po dziwnych znakach. — Końskie kopyto, liść czarnej paproci, mocny rzemień na którego wykonanie będę potrzebować kawałka skóry oraz tłuszczu foki, włosy ptasznika i nieco żywicy. Oraz coś w ramach zapłaty, dla stałego klienta: dowolny surowiec, który akurat będziesz miał na zbyciu — wzruszyła barkami. Raz jeszcze przyjrzała się zapisowi receptury, po czym zwinęła zwój. — Wszystko zrozumiałe?

Skinęła z uśmiechem pyskiem, obserwując z pewnym rozbawieniem to jego zmieszanie, kiedy wspomniała o interesowności ich relacji. Nie widziała powodu, dla którego miałaby go gnębić. Rozumiała, że można być zabieganym. Poruszyła leniwie jednym z uszu.
— Jak chcesz mogę Ci obrobić skórę na rzemień już teraz, a mogę to zrobić dopiero, jak będziesz mieć komplet. Dla mnie to żadna różnica — wyjaśniła, wzruszywszy barkami.
Zastanowiła się przez moment, czy potrzebuje czegoś konkretnego. Pokręciła powoli łbem.
— Przynieś cokolwiek, obecnie nie szukam konkretów — przyznała, zresztą zgodnie z prawdą. Receptury na amulety dawały pewne pole do popisu i swobodę w dobieraniu części składników. Co dostanie — z tego pewnie coś wytworzy.

Skłoniła Ammatowi łbem, po czym bez zbędnego wahania wyciągnęła łapę i przysunęła sobie bliżej tłuszcz foki oraz fragment skóry jakiejś zwierzyny. W międzyczasie sięgnęła po sztylet, będący pamiątką po czasach, kiedy Neffrea jeszcze parała się skrytobójstwem. Wykroiła zgrabny kawał skóry, następnie wklepała w niego sporą porcję tłuszczu, aż powstający rzemień zaczął się błyszczeć jak psu wiadomo co. Natarła skórę szczodrze, zużywając całość porcji, bo też po co innego miałaby zachowywać resztkę ubrudzonego i raczej już całkiem bezużytecznego tłuszczu.
Delikatna błękitna poświata ślizgała się delikatnie po powstającym rzemieniu, co znaczyło, iż magia zrobiła swoje, wzmacniając rzemień na tyle, by udźwignął on bez żadnych trudności ciężar obciążonego końskiego kopyta. Utłuszczone łapy otarła o zewnętrzną stronę torby.
— Gotowe — oznajmiła, podając rzemień w kierunku basiora. Nie zamierzała go zagarniać; wolała, aby Ammat przyszedł z kompletem składników. Nie chciała niedopowiedzeń i zarzutów, że coś mu zgubiła albo zużyła. Przezorny zawsze ubezpieczony czy coś.
— Jak chcesz możesz wpaść z kompletem do mnie, zawsze znajdzie się jakaś butelka. — W końcu wynosiła tego sporo z piwnic, które przez długi czas były jej tymczasowym lokum. Na pewno w swoim legowisku miała całe naręcza butelek, zarówno pełnych, jak i pustych. Zdarzało się jej bałaganić. — Chyba, że wolisz jakiś bar, mnie to bez różnicy — wzruszyła barkami.



__________
Rzemieślnik I poziom:
Mechanika – tworzy składnik złożony lub amulet prosty wg przepisu. Za wykonanie amuletu rzemieślnik otrzymuje 5 PD.
Koszt – 30 energii