Leśna Idylla

[Yvarrah]

Pozostawał bardzo uważny. Pokonywał kolejne metry, wypatrując zielska o odpowiednim zabarwieniu, co jednak nie było wcale proste, bo mimo nadchodzącej jesieni w okolicy nadal było wyjątkowo zielono i rześko. Jedynie czasami napotkał pierwsze kolorowe liście, zalegające pośród traw.
Dopiero po dobrej pół godzinie szukania dostrzegł paproć o nieco ciemniejszym kolorze. Pokonał biegiem ostatnie metry, rozsunął nosem trawę, by dokładniej przyjrzeć się paproci. Czarnej Paproci. Uśmiechnął się i ostrożnie zerwał największy spośród liści.

/ zebrano: 1 x czarna paproć

[Yvarrah]

/ zbieractwo: korzeń imbiru


A skoro już zajmował się przeszukiwaniem lasu za składnikami roślinnymi, uznał, że warto rozejrzeć się również za imbirem — byliną, na której było zapotrzebowanie w lombardzie. Oblizał lekko nos, zadarł łeb, poszukując słońca i na podstawie jego położenia spróbować ustalić, jak wiele czasu pozostało mu nim zapadnie noc. Wychodziło na to, iż miał jeszcze kilka godzin, nim zapadnie mrok. Ruszył więc w dalszą drogę, oddalając się nieco od ruin. Rozglądał się uważnie po okolicy, wypatrując całkiem charakterystycznych pędów.

[Yvarrah]

Nie minęło wiele czasu, kiedy oczom samca ukazały się zieloniutkie pędy o całkiem dużych liściach. Przeskoczył ponad konarem zwalonego drzewa, przedarł się przez zarośla, aż w końcu dopadł do rośliny, której uważnie się przyjrzał. Dwa rodzaje pędów, nietrudno je rozpoznać nawet mając jedynie podstawowe pojęcie o roślinach. A może to doświadczenie Yvarraha było po prostu bardziej rozległe, niźli wciąż w siebie niewierzący wilkołak był w stanie przyznać? Ostrożnie odkopał kłącze, by zapakować je do torby. Odetchnął głęboko po schowaniu korzenia, całkiem tak, jakby miało być ono ze szkła czy czegoś równie kruchego.
A potem ruszył w stronę rzeki.

/zt.
/ zebrano: 1 x korzeń imbiru