Kanion Śmierci

[Mistrz Gry]

Kanion Śmierci

---

Na granicy rozpalonej pustyni ziemia gwałtownie opada, tworząc rozległy kanion. Z głębi rozbrzmiewa nieustanny szum wody uderzającej o kamienie, odbijający się echem od nagrzanych ścian. Po obu stronach skalnych ścian wiją się ścieżki, prowadzące w dół ku rzece. Półki skalne, gładkie i zdradliwie śliskie, służą czasem za miejsce odpoczynku, choć nie brakuje tu wysuszonych traw i cienkich strumieni, które nieustannie powiększają koryto rzeki.
Prawdziwe oblicze tego miejsca ujawnia się jednak podczas deszczu. Krople spadające na wyschniętą pustynię szybko łączą się w rwące potoki, które w jednej chwili spadają do kanionu, zamieniając spokojny nurt w ścianę wody. Powódź błyskawiczna wzbiera nagle i bez ostrzeżenia, porywając wszystko, co stanie jej na drodze. Roztrzaskuje głazy, wyrywa drzewa, rozmywa ścieżki i zmiata całe stada zwierząt, nie pozostawiając żadnych szans na ucieczkę. Echo ryku żywiołu wypełnia dolinę, a ślady tej furii widoczne są długo po opadnięciu wód: zerwane fragmenty skał, powalone krzewy i truchła nieszczęśników, których porwała woda. To właśnie ta niszczycielska potęga sprawiła, że miejsce to nazwano Kanionem Śmierci.

---

— Zbieractwo: jad skorpiona, jad kobry —

Jad skorpiona
Jad kobry

Każdy próbujący zdobyć jak skorpiona dodatkowo do wymagań zbieractwa wykonuje rzut kością 1k6, aby sprawdzić skutki interakcji ze skorpionem. Jeśli wynik wynosi:
1, to atak nie nastąpił (16,7% szans)


Skorpion nie atakuje, a postać zdobywa surowiec bez użądlenia.
2-5, to powierzchowne użądlenie (66,7% szans)

Postać traci -5 PŻ na wskutek płytkiego użądlenia.
6, to krytyczne użądlenie (16,7% szans)

Postać traci -8PŻ na wskutek głębokiego użądlenia i wstrzyknięcia jadu przez skorpiona.

Uwaga: Faun, Leszy, Zwierzar, Manifest (Potomek Puszczy) i Alfa KN poprzedza rzut kością 1k6, rzutem 1k2 na to, czy zdoła porozumieć się ze zwierzęciem i dojść do porozumienia w sprawie surowca [1k2, gdzie 1 to "tak", a 2 to "nie"; jeśli wypadnie "nie" to należy rzucić 1k6].

Każdy próbujący zdobyć jad kobry dodatkowo do wymagań zbieractwa wykonuje rzut kością 1k6, aby sprawdzić skutki interakcji z kobrą. Jeśli wynik wynosi:
1-4, to brak ataku kobry (66,7% szans)

Postać zdobywa surowiec bez ukąszenia.
5, to drobne ukąszenie (16,7% szans)

Postać traci -5 PŻ i niewielki bąbel w miejscu ukąszenia.
6, to atak kobry (16,7% szans)

Postać zostaje mocno ugryziona przez co traci -8 PŻ, a w miejscu ugryzienia jest bardzo bolesne.

Uwaga: Faun, Leszy, Zwierzar, Manifest (Potomek Puszczy) i Alfa KN poprzedza rzut kością 1k6, rzutem 1k2 na to, czy zdoła porozumieć się ze zwierzęciem i dojść do porozumienia w sprawie surowca [1k2, gdzie 1 to "tak", a 2 to "nie"; jeśli wypadnie "nie" to należy rzucić 1k6].

[Yvarrah]

/ zbieractwo: Jad kobry

KIedy już skończył ze skorpionem, niespiesznie ruszył dalej. Skoro już kręcił się w okolicy, to czemu miałby nie spróbować znaleźć czegoś jeszcze, nim finalnie opuści ten ukrop i wróci w góry. Łapa po łapie, kroczył ostrożnie kanionem. Czy jakaś samotna kobra mogła się tutaj zapuścić? Słabo znał się na gadach, więc nie miał pewności. Niemniej skoro słońce nagrzewało tutejsze skały, to chyba nic nie stało na przeszkodzie, aby się za nimi rozejrzeć? Spojrzenie złotych oczu raz po raz ślizgało się po okolicy. Do roboty zagonił też uszy i nos, chociaż — prawdę mówiąc — jak kobra pachnie czy jakie wydaje dźwięki pewności wcale nie miał.

1d6
6, to atak kobry (16,7% szans)

Postać zostaje mocno ugryziona przez co traci -8 PŻ, a w miejscu ugryzienia jest tkliwe i bardzo bolesne.

[Yvarrah]

Stawanie na przedniej lewej łapie było wciąż nieprzyjemne, zatem starał się ową kończynę nieco asekurować i spędzał odrobinę więcej czasu na tym, aby omijać wszelkie ostre kamyczki i inne przeszkody, z którymi kontakt zdecydowanie nie byłby przyjemny. I chociaż pewnie powinien rzucić to wszystko w diabły i wracać do domu — wewnętrzny upór i przekora uniemożliwiły mu to, pchając w paszczę kolejnego nieprzyjemnego zwierza. A że kość wczoraj go nie lubiła, to znów nie obejdzie się bez urazów. Oby toksyny nie weszły ze sobą w jakieś szalone relacje i konszachty, bo samiec będzie miał przechlapane! Na szczęście jako wilkołak nie uskarżał się na tempo gojenia ran.
W pewnym momencie kątem oka zarejestrował ruch. Coś sunęło po podłożu, dość niedaleko jego łapy (jak na złość tej wcześniej już zranionej). Odruchem odsunął się nieco, jednocześnie szybko rozpoznając w wijącym się lekko kształcie kobrę. Ta uniosła przednią część ciała, sycząc złowieszczo i nastawiając kołnierz. Yvo szybko dobył kolejnego szklanego naczynka, by podstawić je pod zęby jadowe zwierzyny, nim ta go opluje czy ukąsi (czy jak to tam będzie się gadzina bronić). Plan był prosty — jedną przednią łapą zgrabnie nastąpić na kobrę tuż za jej łbem, aby ograniczyć jej ruchy, a drugą podstawić ściankę probówki, aby wymusić na stworzeniu oddanie odrobiny jadu.
Coś jednak poszło nie tak.

[Yvarrah]

Nie docenił tego, jak zwinna potrafi być kobra. Ta odwinęła się w porę, by wbić zębiszcza prosto w bark wilka. Tym razem przeklął już nie w myślach, lecz w głos, całkiem otwarcie oraz soczyście. Pozostawało wierzyć, że za dnia Ithil nie słucha. Złapał węża, choć nie tak sprawnie jak zamierzał. Na szczęście nie zdążyła wpuścić w krwiobieg wilkołaka całości jadu; część nadal ściekała leniwie z kłów, więc nie czekając na nic pospiesznie podstawił naczynie, pozwalając gęstym kroplom stoczyć się po szklanej ściance. Zakorkował i pospiesznie się oddalił, nim kobra postanowi atak ponowić.
Nie miał dzisiaj szczęścia.

/zt.
+ 1 x jad kobry