Oaza

[Eveline]

— Tak. Księżyc jest bardzo piękny, a wróg jest cwany. Zawsze znajdzie sposób, żeby Cię dopaść. — rzekła spokojnie spoglądając na srebrny księżyc, a potem na samicę. Nagle spostrzegła urocza kulkę. Skinęła mu łbem na znak powitania.
— Wolę nie mówić kto jest moim wrogiem. — dodała.

Lucidique

[Lucidique]

— Zgadzam się. My wilczyce musimy być ostrożne... nie wiem jak w tej krainie, ale w innych, po których podróżowałam, trzeba było być ostrożnym. Samce, dzicy, jak barbarzyńcy, którzy na oczy nie widzieli samicy — wiadomo, co chcieli... Ja... Podróżowałam z takim jednym ślepcem, był normalny, zielarz, coś jak uzdrowiciel. — Lucid opowiedziała fragment ze swej 'przygody' jeśli coś takiego, można nią określić.
— Rozumiem, rozsądnie... Dla mnie potencjalnie każdy, prawda? Jestem samotnikiem... — Nie zwróciła większej uwagi na SABĘ, skupiona na Eveline.

[Saba]

Inna Linia czasu
Sama przywędrował na grzbiecie wielbłąda, przypadkiem wskakując na niego razem z Pianka i po drodze ucięli komara.
Miały być tropki, no ale dobra, oaza też się nada.
Ocknął się opalony siarczystym słońcem i zeskoczył, by prędko pogalopować w stronę oazy i jeziorka na jej środku, ostudzić się skokiem na bombę! Tak tak!

Zbieractwo:Korzeń Imbiru

Dał sobie chwilę na schłodzenie i relaks, unosząc się na powierzchni niczym najbardziej uśmiechnięta boja na świecie. Gdy jednak przyszedł czas i Pianka do niego dołączyła, szybko wypłynął, otrzepał się i wysłuchał dokładnie, nim począł konwersację i poszukiwania.

[Pianka]

YUPIIII! YAYEY!
Ale jazda! siedziała z wywieszonym języczkiem i obserwowała teren niebieskimi oczętami...
Potem pobrykała za Sabą.
Saba starszy, Saba wie lepiej! — Co teraz? — Zapytała całkiem wyraźnie jak na szczeniaczka... no... Umiała mówić, ale się uczyła, więc nie zawsze składnie!

[Saba]

Zawołał, stojąc naprzeciwko szczeniaczka — Imbir! Zielone na górze, pachnące na dole, nisko rośnie! Mocno pachnie i ostre w smaku. Saba znajdzie! Pianka może towarzyszyć! — Wypiął dumnie pierś i popędził czym prędzej w zarośla, totalnie w nich ginąc.
Jak się okazuje, wskoczył w krzaki imbirowe, ale że że myślał, że to nisko rosnące jest, to nie skojarzył nijak swojej lokalizacji i począł buszować w nich bezmyślnie, szukając niskich, małych, ale nie za małych kłączy, angażując w to INTENSYWNIE swój mały, czarny nosek!

[Pianka]

UHM! Machnęła główką i pospieszyła mu z pomocą z pełną mocą!
Rzuciła się Sabie na ratunek i również poczęła węszyć w krzaczkach, szukając tego o czym mówił... Na pewno mu pomoże! Tym razem będzie ważna, TAK!

[Saba]

Uh, głowa się kręci. Saba miał trudności z uciągnięciem intensywnych zapachów, otaczającymi go z każdej strony. Jak on mógł znaleźć imbir, jak nie potrafił wyczuć tego, czego szukał? (Nadal nie umiał skojarzyć faktów, biedna mała głupiutka główka.)
Sfrustrowany zaczął kopać! Tak jak ostatnio na plaży, ale pod prawie każdym krzaczkiem. Nie, to nie był imbir (nieeee, wcale), ani tu, ani tam, jeden na próbę ułamał i wziął do pyszczka, ale nie smakował.
Zrezygnowany po godzinie cofnął się do pierwszej dziury, w której znalazł coś, co mogło przypominać korzeń imbiru i ułamał solidny kawałek, a resztę dziur zakopał. — Ujdzie. — Choć długo będzie myśleć, czemu tak duże krzaczki mają tak pasujące ze smaku rzeczy pod ziemią. Nielogiczne, doprawdy!

Koniec zbieractwa: Korzeń Imbiru

Zawołał głośno — Chmurko! Mam korzonek! Łał! — Wybiegł z krzaków i zaczął krążyć wokół nich, szukajac swojej koleżanki.

[Pianka]

ŁAŁ!
— ŁAŁ! daj potśimać, plosie! — Pisnęła szczęśliwa... znalazł! Saba mądry! Saba najmądrzejszy na tym świecie! Saba autorytet dla Pianki. Saba, Saba!
Pianka zakręciła się w kółko i polizała Sabę po nosie.

[Saba]

Łał! Saba aż zrobił BackFlip z radości! Pianka ładna i kochana <3
— Saba musi oddać skarby, Saba miał zadanie! Ale Saba znajdzie rzecz, Chmurka poczeka. — Popędził jeszcze raz w te same krzaczoje i poświęcił jakąś godzinę na znalezienie tej rzeczy, bo znowu zapomniał, o co chodziło z tym imbirem.
Podobny korzonek przyniósł w mordce i podarował go Piance. — Idziemy! Lombard czeka! —
Chwilę mu zeszło znalezienie kolejnego wielbłąda, ale jakoś się udało i razem udali się z samiczką w stronę niekoniecznie tą, którą obrał Saba. Jak zwykle.

/zt

[Pianka]

Złapała korzonek, uhm'nęła potakująco i wlazła na wielbłąda z Sabą.

/zt.

[Lucidique]

Oddaliła się.

/zt.

[Yvarrah]

/ zbieractwo: aloes zwyczajny

Chciał poznać jak największą liczbę surowców, co było dla niego ważne z powodu profesji, ale i swojego wewnętrznego pragnienia rozwoju i osiągnięcia czegoś godnego odnotowania. Nadal nie czuł się "dość dobry" na syna Sulfura — i chociaż zdawał sobie sprawę, iż prawdopodobnie te kompleksy siedzą tylko w jego głowie, niekoniecznie potrafił sobie z tym w jakiś sensowny sposób poradzić. Zajęcie głowy czymś innym było niezłym pomysłem na odciążenie psychiki.
Znalazł się w pobliżu oazy, gdzie zaczął wypatrywać oczy za aloesem.

[Yvarrah]

Nienawidził ciepła, jednak czuł, iż jeśli chce rozpoznać aloes — najlepiej będzie udać się na pustynię za dnia. Miał więc nadzieję, że całkiem szybko i sprawnie odszuka aloes. Jednak los postanowil sobie dzisiaj z syna Ithila zadrwić. Im dłużej szedł po nagrzanym piachu, tym dotkliwiej czuł wędrówkę na opuszkach drażnionych palców. Na szczęście,jako wilkołak, szybko się zregeneruje — co jednak nie zmieniało tego, iż było to zwyczajnym dyskomfortem.
W końcu jednak dojrzał pośród roślin oazy coś, co go zainteresowało. Ruszył przez wydmy, dopadając w końcu do charakterystycznych mięsistych liści o brzegach zwieńczonych igiełkami. Zerwał pospiesznie największy z liści, po czym ruszył dalej.

/zt.
+ 1 x aloes zwyczajny