Wyścigi
Celem gry jest dobiegnięcie do mety jako pierwszy. W Dolinie Niespodzianek znajduje się trasa składająca się z 20 pól. W jednej turze (trwającej 24h od ostatniego posta Łapa) gracz rzuca kością 1k6. Wynik tego rzutu określa liczbę pól, o którą przesuwa się wilk. Wiadomość gracza musi zawierać link do rzutu kością, jeśli ten miał miejsce na
Discordzie. Wygrywa ten, kto jako pierwszy przekroczy linię mety (uzyska wynik większy niż 20). Uwaga: Łap w losowym momencie może ingerować w losy wyścigu poprzez różnego rodzaju niespodzianki.
W skrócie: Gra zaczyna się rozpisaniem i opublikowaniem pól. Wilki ustawiają się na starcie (pole zero) i wykonują rzut kością 1k6. Przesuwają się o tyle pól, ile oczek wyrzucili. Właściwości pola działają tylko raz (np. po stanięciu na polu z surowcem każdy kto na nim się znalazł tylko raz zdobywa surowiec. UWAGA: Nagrody mogą się dublować! Nawet jeśli dwa wilki wylosują to samo, to otrzymują po jednym takim surowcu). Wyścig kończy się w turze, w której dotknięte/minięte zostanie przez wilka 20. pole.
 | Łap
samotnik, zbieracz |
Entuzjastyczny szary wilk o niezwykłych tęczowych oczach, które migoczą w świetle jak klejnoty, i charakterystycznej, rozwianej grzywce to prawdziwa ikona Wilczej Krainy. Łap jest jednym z tych osobników, których nie sposób przeoczyć. Jego futro, choć pozornie zwykłe, mieni się subtelnymi odcieniami szarości, gdzieniegdzie ufarbowane różnymi kolorami.
Łap słynie z niezrównanego poczucia humoru – jego żarty, choć czasem nieco suche, potrafią wywołać uśmiech nawet w najbardziej pochmurny dzień. Łagodne usposobienie sprawia, że wilk ten jest powszechnie uwielbiany. Nie ma istoty, która przeszłaby obok niego obojętnie – Łap ma dar zjednywania serc, a jego szczere, otwarte podejście do świata czyni go niezastąpionym rozmówcą.
Jednak Łap ma pewną osobliwą cechę, która wyróżnia go nawet wśród barwnych mieszkańców Wilczej Krainy: jest nałogowym zbieraczem. Jego potrzeba gromadzenia przedmiotów graniczy z obsesją. Nikogo już nie dziwi widok Łapa dźwigającego sterty najróżniejszych rzeczy – od błyszczących kamyków, przez stare amulety, po przypadkowe pióra czy nawet żywe stworzenia, które wilk uznał za „niezbędne” do życia. Często można go zobaczyć, jak z trudem balansuje, obładowany tobołami, podczas gdy z jego licznych, znoszonych toreb wypadają drobiazgi.
Mimo tej dziwacznej pasji Łap pozostaje sercem społeczności. Z radością dzieli się swoimi „skarbami” z innymi, czasem nawet nie zauważając, gdy coś mu się gubi. Niektórzy żartują, że jego hojność jest przypadkowa, ale inni zastanawiają się, czy to nie część sprytnego planu. Czy Łap naprawdę jest tak beztroski, jak się wydaje, czy może pod maską wesołego zbieracza kryje się ktoś, kto doskonale wie, co robi?
W Wilczej Krainie krążą opowieści, że Łap kiedyś znalazł coś naprawdę niezwykłego – przedmiot tak cenny, że postanowił nigdy o nim nie mówić. Czy to prawda, czy tylko kolejna legenda? Jedno jest pewne: gdziekolwiek pojawi się Łap, tam zjawia się też radość, odrobina chaosu i mnóstwo pakunków.