Zapisy dla Samotników i Innych Zwierząt

[Astra]

1. Imię: Astra
2. Wiek: Dorosła
3. Wygląd: Więcej w KP
4. Charakter: Więcej w KP
5. Historia: Więcej w KP
6. Gatunek: Wilk

[Lorcan]

1. Imię: Lorcan
2. Wiek: dorosły
3. Wygląd: rosły czarno-brązowy wilk o jasnoszarych oczach, które przesłania mu grzywka.
4. Charakter: małomówny, często wydaje się być zamyślony. Nie przepada mówić o sobie, ale chętnie słucha.
5. Historia: właściwie nie do końca wiadomo skąd przybył ani jak długo wlecze się po wilczych krainach
6. Gatunek: wilk

[Málvarg]

1. Imię: Málvarg
2. Wiek: Dorosły
3. Wygląd: Biały wilk, czarno biała grzywka, białe oczy. Dość wysoki.
4. Charakter: Nieufny wobec obcych. Lubi własne towarzystwo, unika problemów.
5. Historia: Przybył do krainy i tak się stało, że został na dłużej.
6. Gatunek: Wilk

[Dymopiór]

1. Imię: Dymopiór
2. Wiek: Dorosły
3. Wygląd: Dla przeciętnego wilka, dziwnie wyglądający kurczok. Jednak gdy się mu przyjrzysz zobaczysz detale, które można łatwo ominąć w pośpiechu. Kolory tego ptaka kontrastują ze sobą, zobaczysz w tym ptaku nieokiełznaną czerń jak i jaskrawe białe pióra, jakby były wyprane w Perwolu. Każdy wnikliwy obserwator przyrody zobaczy w tym ptaku równowagę i piękno.
4. Charakter: Wnikliwy obserwator, płochliwy. Nikt jeszcze nie zamienił z nim słowa. Będziesz pierwszy?

5. Historia: Pochodził z bardzo licznej rodziny Piórów — miał ponad jedenastu braci — jednak wyróżniał się spośród nich jednym: był niezwykle ciekawski. Dymopiór nie odnajdywał się w społeczeństwie Piórów; nie potrafił utrzymać się w żadnej pracy, ponieważ miał poważne problemy z koncentracją. Nie chciał marnować swoich skrzydeł na pracę dla Gniazda — pragnął poznawać świat. Rodzice jednak zagrozili mu, że jeśli choć na chwilę odleci od rodziny, zostanie wydziedziczony i przestaną go utrzymywać. Dymopiór był bardzo nieszczęśliwym ptakiem. Z pozoru miał wymarzone życie — niczego nie musiał robić — ale nuda coraz silniej napędzała jego pragnienie odkrywania nieznanego. Pewnego dnia jego życie wywróciło się jednak o 180 stopni. Gniazdo ogłosiło ekspansję, a rodzina Piórków została wyznaczona do zbadania terenów wokół Gniazda i wskazania kierunku rozbudowy miasta. Każdy z samców udał się w wyznaczoną stronę. Dymopiór, na myśl o opuszczeniu domu, był zachwycony — natychmiast pobiegł do urzędu, aby zarejestrować się jako pracownik wyprawy. Niestety, wszystkie role w misji zwiadowczej zostały już przydzielone. Jako jedyny z Piórów nie otrzymał pozwolenia na opuszczenie Gniazda. Widząc rozczarowanie w oczach syna, ojciec zaproponował, by Dymopiór mu towarzyszył. Nie przewidział jednak, że ta niesubordynacja wobec władzy doprowadzi do prawdziwej tragedii. Początkowo podróż przebiegała zgodnie z planem. W pewnym momencie Dymopiór usłyszał nadchodzące kroki. Ojciec wyszedł na prowadzenie, aby się rozejrzeć. Syn podążał tuż za nim, gdy nagle rozległ się przeraźliwy krzyk: „No Noo Noapte, błagam, zostaw mnie! Zaprowadzę cię do Gniazda! SYNU, UCIEKAJ!” Dymopiór nie posłuchał. Rzucił się na ratunek ojcu, lecz znieruchomiał, gdy ujrzał, jak wilczyca powoli rozszarpywała ciało jego taty. Dla tego cietrzewia było już za późno. Zrozpaczony Dymopiór wrócił do Gniazda i opowiedział o wszystkim w najdrobniejszych szczegółach. Gdy jednak nieopatrznie wyznał, że ojciec chciał zdradzić lokalizację domu, rozpętała się prawdziwa masakra. Gniazdo wydało rozkaz zabicia każdego członka rodziny Piórków. Rodzina stawiła opór, lecz niewiele to zmieniło. Dymopiór uciekł z Gniazda w obawie o własne życie, podążając za śladami, które doprowadziły go aż do Wilczej Krainy. Do dziś nie wiadomo, jak zakończyła się wojna w Gnieździe — krążą jedynie legendy, że nikt jej nie przeżył. Dymopiór stał się jedynym żyjącym cietrzewiem na świecie, a jego misją stała się nauka języka Wilków. W głębi serca wierzył, że gdyby Noapte potrafiła porozumieć się z jego ojcem, do tragedii by nie doszło.

6. Gatunek: Cietrzew

[Ikarei]

1. Imię: Ikarei
2. Wiek: Ok 1,5-2 lata
3. Wygląd: KP
4. Charakter: KP
5. Historia: KP
6. Gatunek: Wilk

[Enasalin]

1. Imię: Enasalin, dla przyjaciół Sal (tłum. Zwycięstwo)
2. Wiek: (młody) Dorosły
3. Wygląd: Śnieżnobiała, gęsta sierść, idealna do przebywania w chłodniejszych rejonach. Dookoła oczy szaroniebieskie odpryski, oprócz tego ciemny pas biegnący tak samo dla obu oczu od kącika po samą żuchwę. Oczy ma jasne, złotawe. Na karku pod gęstym futrem wyczuwalne jest szereg blizn. Na całe szczęście ich nie widać. Jest znacznie mniejszy od przeciętnego samca. Od części samic pewnie też.
4. Charakter: Przetrącony umysł, dziurawy jak sitko, chory, nie wiadomo w zasadzie czego się po nim spodziewać. Często prowadzi ze sobą głośne monologi. Trochę brakuje mu instynktu samozachowawczego i kręgosłupa moralnego. Mało kogo uważa za lepszego od siebie lub równego sobie, przynajmniej do czasu aż nie zostanie pobity. Raczej unika kłopotów, ale czasem, dla fabuły, poświęca się w jakiś dziwnych akcjach. Ciężko za nim nadążyć, raz mało gada, raz zasypie cię gradem słów. Z chęcią opowiada o sobie, jeśli ktoś wykaże nim zainteresowanie.
Bardzo często kłamie, średni jest w manipulowaniu, na każdego patrzy z góry. Dużo pyskuje, słabo się bije.
Generalnie nie warto i warto go poznać.
5. Historia: Ciężko powiedzieć skąd się wziął. Do czasu osiągnięcia dorosłości ukrywał swoją tożsamość przed każdym, zwłaszcza, że był od zawsze mniejszy i słabszy. Dlatego też mogło się zdarzać, że któreś z klanów na niego trafiało, ale niekoniecznie go zapamiętało. Dopiero jak już dorósł postanowił się bardziej zadawać z własnym gatunkiem, zwłaszcza jeśli chodziło o jedzenie. I tak się kręci dookoła wszystkiego, korzystając jeszcze ze swej wolności. Bo życie samemu kiedyś się znudzi, prawda? Prawda?
6. Gatunek: Wilk.
Rawr.

[Myrvain]

1. Imię: Tam, skąd pochodzi, znany był jako Myrvain z Doliny Szeptów
2. Wiek: stary. Każdego dnia dziękuje słońcu, że musnęło jego powiek i pozwoliło się obudzić.
3. Wygląd: chudy wypłosz o najbardziej szarych szarościach na szacie. Jego ciało przecina sporo blizn. Umęczone spojrzenie, które widziało chyba już każde możliwe zło. Łapy długie, przez ogólne wychudzenie sprawiające wrażenie wręcz nieproporcjonalnych. Oczy równie blade, jakby całe wieki temu pozbyły się koloru.
4. Charakter: Nie opowiada o sobie. Jednocześnie opowiada o sobie. Często snuje opowieści, nieraz w pełni fantastyczne, nieraz dotykającego jego doświadczeń, nieraz oparte tylko i wyłącznie na jego doświadczeniach. Sprawia wrażenie mruka. Nie angażuje się ani w relacje, ani nie przywiązuje się do miejsc. Odwiedza co jakiś czas dalekie krainy, szukając wilków chętnych posłuchać jego opowieści. A kiedy czuje, że to czas, rusza dalej. Nie szuka już sensu. Nie pyta. Po prostu daje opowieści tym, którzy ich potrzebują. Czasem, by pocieszyć. Czasem, by ostrzec. Czasem, by skłonić do myślenia.
5. Historia: Myrvain był kiedyś strażnikiem pradawnego miejsca, gdzie opowieści miały moc kształtowania świata. Ale miejsce upadło: nie dlatego, że przegrało jakąś dotkliwą bitwę, ale dlatego, że przestało być potrzebne. Od tamtej pory wędruje, nie zatrzymując się na długo. Czasem pojawi się przy ognisku wędrowców, czasem siądzie pod starym dębem w jakiejś dolinie i opowie historię, która jego zdaniem idealnie pasuje do słuchacza.
6. Gatunek: wilk

[Iphys]

1. Imię: Iphys
2. Wiek: Dorosła
3. Wygląd: Zdecydowanie wyróżnia się z tłumu. Jest całkiem wysoka jak na waderę, o szczupłej sylwetce, która wydaje się jakby dziwnie wydłużona — tyczy się to zarówno jej smukłych łap, ogona przypominającego bardziej lisią kitę, jak i nawet spiczastych uszu, z jakiegoś powodu zakończonych delikatnymi pędzelkami. Ciało okrywa sierść średniej długości, za wyjątkiem piersi, karku i głowy, gdzie jest ona dłuższa i bardziej puszysta. Jednakże najdziwniejsze i najbardziej charakterystyczne jest jej umaszczenie. Na ciele włosie jest przeważnie białe, z lekko popielatymi przebarwieniami w okolicach grzbietu i kufy, ponadto usiane nieregularnymi, ciemniejszymi plamkami. Za to długa, gęsta grzywka, chwilami przesłaniająca nieco jej szczupły pysk, ma barwę soczystej zieleni. Spoglądają spod niej bystre ślepia, w których czerwień miesza się z intensywną żółcią.
Dłuższe pasma zielonego włosia często zaplata w warkocze.
Ponadto nie rozstaje się z naszyjnikiem — sercem wykonanym z jakiegoś mieniącego się, wielobarwnego kryształu, zawieszonego na srebrnym łańcuszku. Nie do końca pamięta, skąd go ma. Wie tylko tyle, że jest dla niej bardzo ważny.
4. Charakter: Całkiem wygadana, bezpośrednia, czasami wręcz szczera do bólu. Czasami można odnieść wrażenie, że brakuje jej pewnej ogłady. Chwilami bywa okropnie uparta, często w najgorszych dla siebie samej momentach. Odważna, czasem ta odwaga graniczy wręcz z brawurą. Czasami zbyt łatwo daje ponieść się emocjom.
Tak naprawdę często czuje się nieco zagubiona przez niecodzienną sytuację, w jakiej się znalazła, lecz woli to ukrywać.
5. Historia: Obudziła się gdzieś na ziemiach niczyich, nie mając pojęcia jak się tu znalazła. Z poprzedniego życia pamięta naprawdę niewiele, tylko pojedyncze przebłyski, które trudno poukładać w logiczną całość. Oblicze pięknej, delikatnie uśmiechniętej wilczycy, patrzącej na nią z czułością. Paniczna ucieczka na oślep jakimiś brudnymi uliczkami. Otaczające ją okrzyki, czyjś wściekły warkot. Dziwny blask oślepiającego światła, któremu towarzyszył ból. Nie ma pojęcia, co to wszystko oznacza, ani dlaczego nagle znalazła się w krainie, której w ogóle nie zna. Być może kiedyś pozna prawdę.
6. Gatunek: Wilk.

[Lira von'ar]

1. Imię: Lira Von'ar (przedstawia się tylko jako "Lira")
2. Wiek: 3-4 lata.
3. Wygląd: Brązowy (bardziej brązowy), 80 cm w kłębie, szorstka sierść, przeciętny z budowy, nieco ładniejszy, niż przeciętny. Nosi ubrany zawsze pas z uchwytem na Kij, na końcu którego wisi zawsze wysoko uniesiony, zawsze świecący, ozdobny lampion w stylu gotyckim (szczególnie mocno widoczny w nocy).
4. Charakter: Niezwykle chłodny, opanowany, ale też paradoksalnie troskliwy asceta. Hart ducha ma tak potężny jak głaz, codziennie od lat obijany przez potężny wodospad. Zasłania jednak swą życzliwość argumentem drobnej opłaty "co łaska", ilekroć świadczy usługi. Jest to głównie leczenie i uzdrawianie, ale zdarza mu się też nauczać i handlować, lecz cokolwiek by nie robił, wykonuje to skrupulatnie, starannie i tak dalej... czasem zdarza mu się spóźnić/zaspać, ale nie dłużej, niż godzina. Ascetą też jest nie tylko z imienia, ma też swoje zasady, jak: bycie totalnym pacyfistą, dieta bezmięsna (oprócz ryb) i totalna przynależność wobec swojego bóstwa, nienawidzącego śmierci i zepsucia. Można go nazwać fanatykiem, choć sam się do tego nigdy nie przyzna. Swoją życzliwość i pozorną bezinteresowność zawsze zasłania słowami prośby o opłatę "Co łaska", ilekroć kogoś uzdrawia. Opłata jednak nie musi być niczym wartościowym, czego nigdy nie powie wprost (może to być złota moneta, surowiec, gładki kamyk, cokolwiek, byle było namacalne i miało wartość, choćby sentymentalną).
5. Historia: W trakcie produkcji.
6. Gatunek: Wilk

[Lucidique]

1. Imię: Lucidique vel Luci
2. Wiek: Ok 1,5-2 lata
3. Wygląd:
Luci ma na łbie, ogonie i piersi gęste, puszyste futro w odcieniach brązu, bieli i czerni, z długimi, falowanymi włosami w ciemnym odcieniu. Jej oczy błyszczą intensywną, niebieską barwą, zaś na głowie nosi zdobioną koronę z niebieskimi kamieniami. Łapy są ciemne zakończone ostrymi, niebieskimi pazurami. Na dodatek łapiny ma przyozdobione jeszcze; bransoletami z błękitnych kamieni. Ogon jest bujny i zwinięty, dodając jej majestatycznego wyglądu.
4. Charakter:
Lucidique to wilczyca o magnetycznej aurze i wyrafinowanym guście.
Kokieteryjna z natury, z łatwością podobno przyciąga uwagę swoim spojrzeniem pełnym tajemniczego uroku. Uwielbia być w centrum zainteresowania, ale nigdy nie robi tego nachalnie – jej obecność po prostu przyciąga innych jak magnes.
Lucidique — jest towarzyska i elokwentna – rozmowy z nią są przyjemnością, zwłaszcza gdy opowiada o zielarstwie, którym się pasjonuje i zna je od poszewki, od szczenięctwa uczona.
Luśka kocha piękno – Zawsze nosi błękitne lub złote dodatki, kamienie szlachetne i kwiatowe korony. Jej biżuteria jej osobowość.
Choć może wydawać się dumna, nie jest zarozumiała. Jej charakter łączy w sobie zmysłowość, klasę, wiedzę i naturalną charyzmę.
5. Historia:
Będzie w KP.
6. Gatunek:
Wilk