Wolv PBF

No cóż, tym razem niewiele się zadziało. Zaraza przynajmniej tworzył ciekawsze scenariusze, do dziś pamiętała oślepioną Elisabeth obmacującą jakiegoś skrzydlatego. Z drugiej jednak strony — przynajmniej nikt nie okulał od tego wywracania się.
Cóż było robić, ulotniła się ze swoimi fantami.

/zt

No nic, szybko poszło.

/zt.

Podbiegła do worka i wyciągnęła z niego... coś. Coś co pachniało bardzo znajomo, choć nikt inny poza nią prawdopodobnie nigdy nie powiedziałby, że była to przyjemna woń. Zmrużyła ślepia i rozejrzała się dookoła za tęczowym jegomościem, ale nigdzie nie mogła go już zlokalizować. Skąd wiedział? A może... może to był Zaraza w jakiejś nowej, dziwnej postaci? Zastrzygła uchem zaciągając sznurki od woreczka i niosąc swoja nową zdobycz w pysku odszukała Kreona.
— Ha! Wygrałam. — Przyszła mu się pochwalić dumna niczym paw.

Wyszedł.

/zt

Prawdopodobnie poczekał na Riril, a potem ulotnił się razem z nią.
/zt

Wybyła.

/zt.

— patrz ile rzeczy pozbierałam. — pochwaliła się jeszcze Sinistrowi, opuszczając dolinę.

//zt

Pfff, tamta jednak wygrała? Pewnie oszukiwała! To pewnie przez nią w ostatniej rundzie się wywrócił!
— To było z góry ustawione — rzucił z przekonaniem do Aurory, która na nich czekała ♥

Zabrał ziarnka maku (dobrze, że ich po drodze nie rozsypał!), po czym udał się... gdzieś, o!
Po drodze oczywiście upewnił się, czy Qamar jest bezpieczny, a może nawet ruszył razem z synem?

/zt.

— Nooo nie wiem — odpowiedziała Mekonopsowi — Każdy miał tyle samo do przebiegnięcia, chociaż chyba do jednej ten tęczowy coś krzyczał o skrócie — zrobiła zamyśloną minę — no i jestem prawie pewna, że niektórzy oszukiwali! — Prawie, bo nie chce mi się czytać postów, by sprawdzić, czy były używane moce rangowe xD
Aurora mówiła to jednak bardziej w żartobliwym tonie, nie wyglądała na niezadowoloną, a tym bardziej oburzoną.

— Eee, słabo — odparła na pytanie Melvine — widziałam, że niektórzy coś znajdywali na drodze, ale ja trafiałam tylko na przeszkody. — Nie żeby też jakoś bardzo jej zależało na szukaniu fantów i biegnięciu jak najszybciej, bo pół wyścigu oglądała się za Lakańą, ale nie powiedziała tego na głos, by przypadkiem młodej nie zrobiło się przykro.

Żyleta pisze: Podbiegła do worka i wyciągnęła z niego... coś. Coś co pachniało bardzo znajomo, choć nikt inny poza nią prawdopodobnie nigdy nie powiedziałby, że była to przyjemna woń. Zmrużyła ślepia i rozejrzała się dookoła za tęczowym jegomościem, ale nigdzie nie mogła go już zlokalizować. Skąd wiedział? A może... może to był Zaraza w jakiejś nowej, dziwnej postaci? Zastrzygła uchem zaciągając sznurki od woreczka i niosąc swoja nową zdobycz w pysku odszukała Kreona.
— Ha! Wygrałam. — Przyszła mu się pochwalić dumna niczym paw.

po chwili dogonił Żyletę, troszkę zadyszany od ciągłego hasania nad przeszkodami. Ona z kolei najwyraźniej poradziła sobie lepiej, sądząc po zdobyczy, która pachniała bardzo dziwnie, choć dla jego spaczonego nosa — nie nieprzyjemnie.
Rozczulała go tą swoją niewinną radością, więc w żółtym ślepiu na chwilę nawet błysnęła beztroska radość. Nie przypuszczał, że kiedykolwiek znajdzie się w sytuacji, gdy będzie dumny ze swojej partnerki, że wygrała w wyścigu z przeszkodami.
— Chodźmy. — powiedział tonem dużo mniej ciepłym niż iskra w jego oku — Pochwalisz się dzieciakom. — czy Kalathema miało szansę interesować coś takiego? Wątpliwe. Ale Kreona niespecjalnie to obchodziło.

//zt

Zakręciła się z gracją dookoła Wielkiego Inkwizytora, a potem skinęła pyskiem i wykłusowała z doliny w ślad za nim, niosąc worek z surowcem niczym jakieś trofeum.

/zt