Wolv PBF

Ziewnął, gapiąc się na Nyraga, który chyba stracił przytomność...? albo się zawiesił jak debil.

-No a jakże inaczej... pijemy! — Standardowa procedura, doprawiona entuzjazmem i nieco telepiącymi się łapami. Piwo, korek między zębami i piana na podłodze. — Woooh! Za przyjaźń. — Wstrząsnął z Arkhanem szkło i wyzerował je w mgnieniu oka. Co to jedno piwo, a jeszcze wiele przed nim!
— No dobra. — Zerknął na towarzysza. — Opowiadaj, chętnie posłucham. —

Trochę go zaskoczyła ta jego deklaracja, więc zrobił się nieco podejrzliwy. Zmrużył na moment oczy, patrząc na niego uważnie.
— Mówisz poważnie? Bo jak nie to mnie nie śmieszą takie żarty. Mruknął, nie spuszczając z niego wzroku. Lepiej, żeby sie nie zgrywał! I żeby nie było to tylko pod wpływem chwili, bo Niule okazał mu wsparcie.

Agares

Kiwnął pyskiem...
I już nic nie mówił — na chwilę, na razie... Nawet nie wadziło mu to, że słyszą to pozostałe dwa samce... Nie wstydził się, powiedział prawdę. Patrzył Níule głęboko w oczy, co jakiś czas jednak uciekając wzrokiem, bo się wstydził...

Uśmiechnął się na to wszystko. Pierwszy raz coś takiego mu się zdarzyło i mógł powiedzieć, że bardzo mu się to podobało. Zwłaszcza to jak Agares się zawstydzał. Zbliżył więc pysk do tego jego i skradł mu szybkiego buziaka. Całus na dodanie odwagi. Zamachał lekko ogonem, patrząc na niego z ufnością w oczach.

— Za przyjaźń! — Beknął głośno, ignorując wszystkich, prócz NYRAGA. Niech robią swoje, każdy ma prawo do życia i zabawy!
— Przypomnisz mi, co mam opowiadać? — Trochę jednak już wypił...

Oh... to było takie szybkie... ale wydawało się trwać całą wieczność!
Spodobało mu się, co zresztą było widać po ruchach jego ogona — na boki... ale znów się zawstydził... — Jeśli Ci się nie podobam, bo jestem samcem, to powiedz... — Usiadł i złączył paluszki, jak pepe —>

Níule

— Raczej bym ci nie dawał całusów, jakbyś mi się nie podobał. Z drugiej strony starał się zrozumieć tę jego niepewność siebie. Skoro tyle razy się na kimś zawiódł to nic dziwnego, że zrobił się taki ostrożny. Nachylił się do jego uchq, żeby mu szepnąć.
— Podobasz mi się bo jesteś samcem. Mruknął i cofnął pysk z powrotem.

Agares

— Oh... — Nie wiedział, że tak może być... że samce mogą być ze sobą. Zarumienił się znów pod swoim jasnym włosiem na pyszczydle... — Ty mi też, Níule... — Wyszeptał, jakby głaszcząc jego zmysły tym słowem.
— Proszę... tylko nie zostawiaj mnie. — Miał złamane serce — nie raz. Kolejnego nie zniesie...

— Nie zostawię. Będę obok jak tylko będę mógł. Był w klanie, a on był samotnikiem więc dosłownie non stop nie mógł go pilnować. Jednak jak już będzie miał możliwość przy nim być to oczywiście będzie. Tak długo jak Agares będzie sobie tego życzył.

— A jak przyjdę na wasze tereny... będę mógł korzystać z twojego legowiska? Wiesz... sam swojego nie mam... — Był jak bezdomny glina z pewnej bajki, nieważne... — I... naprawdę Cię lubię, nie zgrywam się... — Jego policzki zalał kolejny rumieniec... Większy niż poprzedni...

Níule

— Nie będzie problemu. W sumie jeszcze się nigdzie nie zadomowiłem, więc możemy urządzić się wspólnie. Dzięki temu im obu będzie się dobrze mieszkało. W razie gdyby Agares jednak się rozmyślił to będzie mógł zabrać swoją część przybytku.
— Mój klan to nie klan Cienia, nikt ci krzywdy nie zrobi za to, że mnie odwiedzasz, czy ze mną mieszkasz.
Agares

— Ale to za jakiś czas, żeby nie było, że naciskam czy coś. Sam się trochę speszył, nie chciał wyjść na natręta. Tym bardziej, że Agares sam niezbyt był pewny swoich uczuć co do samca. Podziękował mu więc za wspólnie spędzony czas i wyszedł z baru, zanim na dobre zaczęło mu się kręcić w głowie od drinków.


Zt

Westchnął cichutko... Nawet nie zdążył nic powiedzieć. Odprowadził Níule, licząc, że go jeszcze spotka...

/zt.

Eres pisze: A i ona konsekwencji nie przewidywała, bo i któż by się tym przejmować. Wilczyca z rozkoszy pojękiwała, teraz już bardziej biernie przyjmując starania wilka, a samej skupiając się, by gdzieś nie spaść od pchnięć, które w sobie przyjmowała.
— mrrrrr — był to jedyny dźwięk, który zdołała z siebie z namysłem wydobyć, pomiędzy jęknięciami i stęknięciami.

Ponownie przejęła inicjatywę, mocniej napychając się na biodra nieznajomego. Robiła to rytmicznie, dostarczając sobie jak najwięcej przyjemności. Ne interesował ją już samiec. W tym momencie zapomniała, że istniał. Gdy dotarała do punktu ostatecznej rozkoszy, poczuła jak przez jej ciało przepływają przyjemne drgawki. Odsunęła się od Ammat bez względu na to, czy sam osiągnął orgazm, po czym uśmiechnęła się zalotnie.
— Dzięki, musimy to powtórzyć.
Przerzuciła rudą kitą, po czym opuściła pokój, a następnie bar. /zt

Spojrzał na eres. Westchnął. Nawet nie poznał jej imienia. No trudno. Po skończonej schadzce sobie polazł /zt

Zgarnął Nyrag'a i oddalili się pijackim krokiem, śpiewając.

/zt x2.